Dag 6

Zo, vanochtend ging de wekker dus weer om acht uur: we hadden een afspraak bij de rendierboerderij. Zonder enige verwachtingen reden we om half tien aan met onze geprinte routebeschrijving die van het hotel hadden gekregen. Na twintig minuten waren we inderdaad waar we moesten zijn volgens het kaartje, maar we stonden op een kruispunt zonder enige aanwijzingen. Na verschillende grindpaadjes gehad te hebben kwamen we aan bij een huis waar een man zijn dak stond te schilderen. Paul vroeg waar we moesten zijn voor de rendierboerderij en daar bleken we dus toevallig te staan.

Ik persoonlijk had een houten omheining verwacht met daarbinnen een grote kudde rendieren. Geen rendier te zien, dus ik was even verbaasd. Na even genoten te hebben van de hond (met een of andere ingewikkelde Finse naam voor blacky) en het uitzicht, werden we hartelijk ontvangen door Juha. Juha, of Johan op z’n Hollands, ontving ons in zijn huis. De ontvangstruimte stond in het teken van het verleden. Er hingen enkele foto’s van zijn voorouders tentoon en er stond ook een opgezette linx. Verder hingen er foto’s van zijn terrein in verschillende jaargetijden en tijdstippen.

Hierna settelden we ons in de serre en kregen we koffie met een broodje en wat lekkers. Na de eerste kop koffie kregen we een blokje kaas welke we in stukjes moesten scheuren en in de koffie moesten doen. In vroegere tijden moest iedere vrouw deze kaas kunnen maken wanneer er bezoek kwam. Deze kaas heet Leipäjuusto (dank aan wikipedia) en wordt gemaakt van koeienmelk. De mythe gaat als volgt: als je niet alle kaas opeet uit je kopje zal er bloed uit de uiers komen in plaats van melk. Maar geloof me, ik vond het niet echt lekker. Als je kauwde op de kaas klonk het als rubber en echt veel smaak zat er niet aan. Dus ik heb een paar brokjes laten liggen. Ook werden er broodjes op tafel gezet die we konden beleggen met kaas, komkommer, zalm en gerookt rendiervlees. Paul vond het rendier apart maar wel lekker.

Hierna kregen we een rondleiding over het erf. Hij vertelde heel veel en gaf veel informatie. Er was een gebouwtje dat stamde uit de zeventiende eeuw. Juha vertelde dat deze er toentertijd stond voor de priester. Het gezin kon maar zelden naar de kerk (ongeveer een keer per jaar), omdat deze te ver weg stond. Daarom eiste de priester huisjes waarin hij kon overnachten en zo trok hij met paard en slee langs de verschillende gezinnen. In zulke huisjes kon het paard worden gestald en een kampvuur worden gemaakt. De slee werd ook binnen gezet en de zitbank diende dan als schrijfbankje om zijn aantekeningen over het gezin op te schrijven in een schriftje. Dit huisje was denk ik ongeveer twaalf vierkante meter.

Ik zal nog een gebouwtje uitlichten. De oorspronkelijke functie zijn we vergeten, maar nu diende het een beetje als museum. Er stonden allerlei spullen uitgestald uit verschillende eeuwen hiervoor. Een rugzak gemaakt van leer, gebruikt door een verre voorvader. Een rugzak en een zoutpotje gemaakt van berkenbast. Ook een ouderwetse wasmachine, visspeer, vossenval (erg wrede methode en nu gelukkig verboden), spinmachine en ook werktuigen als een zeis en verschillende teertonnen. Ook stonden er veel geweien. Hartstikke interessant dus! Juha vertelde alleen zoveel dat ik totaal uitgeteld was toen we thuis kwamen. We waren er ook vier en een half uur geweest en die man wist van geen ophouden.

Thuis hebben we wat soep en tosti’s gegeten en toen zijn we toch nog maar wat gaan doen, aangezien de dag om een uur of drie ’s middags nog jong is. We zijn naar het informatiecentrum van Nationaal Park Syöte gereden en vanuit daar hebben we een wandeling gemaakt. Deze was 3,8 kilometer lang en we hebben weer lekker kunnen smikkelen van lekkere bosbessen. Er was een voetgangersgrindpaadje aangelegd en het was erg grappig om hierop te lopen. Het pad was gewoon bovenop het mos gelegd dus het leeg net of je op wolkjes liep, omdat het steeds veerde.

Halverwege stond er weer een huisje waarin je een kampvuur kon maken en een huisje waarin hout gestapeld stond, ook was er een natuurlijk toilet. Is toch gaaf dat Finland dit gewoon biedt?! Je kunt hier gewoon vrij gebruik van maken onder voorwaarde dat je de natuur niet schendt.

Ik zal m’n typvingertjes maar eens wat rust gunnen, tot morgen!